زمینه و هدف: انتروهموراژیک اشریشیاکلی (EHEC) یکی از مهمترین عوامل بیماریزای خطرناک و حتی با مرگ و میر بالا هنگام اپیدمی های ناشی از مصرف غذاهای آلوده معرفی شده است. تولید سیتوتوکسین هایی موسوم به سموم شیگا (Shiga toxin) از ویژگیهای بارز این گروه از باکتریهاست. بررسی منشا ژنتیک در کنترل انتشار تولید توکسین در بین سویه های مختلف اشریشیاکلی اهمیت دارد. همچنین برای تولید مقادیر زیاد توکسین جهت اثرات ضدسرطانی آن ناگزیر از شناسایی منشا ژنتیک توکسین هستیم.روش بررسی: تعداد 400 نمونه مدفوع از گاوها و گوساله های سه گاوداری در استان تهران درون لوله های استریل حاوی سرم فیزیولوژی استریل گرفته شد. استخراج Total DNA ایزوله های اشریشیاکلی انجام گرفت و بر روی آن PCR جهت جداسازی اولیه ایزوله های شیگاتوکسیژن انجام شد. جهت استخراج فاژهای لیزوژن از سلول باکتری القا فاژ با استفاده از سیپروفلوکساسین انجام گرفت و سپس با روش فیلتراسیون و هضم آنزیمی، فاژ تخلیص شد. روی فاژ تخلیص شده مجددا PCR انجام شد تا وجود ژن شیگاتوکسین روی ژنوم فاز اثبات شود.یافته ها: مشخص شد که از 34 ایزوله شیگاتو کسیژنیک، 24 ایزوله (70.5%) شیگاتوکسین 1، 8 ایزوله (23.5%) شیگاتوکسین 2 و 2 ایزوله (6%) هر دو نوع شیگاتوکسین را تولید می کردند. همچنین فراوانی حضور ژن رمز کننده شیگاتوکسین روی ژنوم فاژ بررسی و مشخص شد که از 34 ایزوله دامی مورد مطالعه، 26 ایزوله (76.5%) واجد فاژ لیزوژن رمزکننده شیگاتوکسین هستند.نتیجه گیری: ثابت شده که شیگاتوکسین می تواند توسط فاژ، کروموزوم یا پلاسمید کد شود. در صورتی که فاژ در سطح باکتری دارای گیرنده باشد، می تواند وارد پیکر باکتری شود. بنابراین در صورتی که ژن رمز کننده شیگا توکسین بر روی فاژ قرار گرفته باشد، ممکن است در بین سویه های مختلف یک باکتری یا در بین باکتریهای مختلف پخش شود. بنابراین بررسی منشا ژنتیک در کنترل انتشار تولید توکسین در بین سویه های مختلف اشریشیاکلی اهمیت دارد. از سوی دیگر شیگاتوکسین دارای اثرات ضد سرطانی می باشد. بنابراین اگر هدف، استفاده شیگاتوکسین به عنوان یک داروی ضد سرطان باشد، مطلوب آن است که بتوان این توکسین را به مقدار زیاد تولید نمود و ناگزیر از شناسایی منشا ژنتیک آن هستیم.

زمینه و هدف: پروبیوتیک ها میکروارگانیسم هایی سودمند برای سلامتی جوامع هستند. ساکارومیسس سرویزیه یکی از گونه های استفاده شده در بهبود کارکرد و درمان بیماری های دستگاه گوارش و مهار پاتوژن های روده ای است. پاتوتایپ های انتروهموراژیک اشریشیاکلی (EHEC) و انتروتوکسوژنیک (ETEC) دو بیماری زای روده ای شایع در جهان هستند که سبب اسهال می شوند. هدف این مطالعه، بررسی اثر ضد میکروبی عصاره مایع رویی کشت و لیز سلولی مخمر پروبیوتیک ساکارومیسس سرویزیه علیه اشرشیاکلی ETEC و EHEC است. مواد و روش کار: برای تهیه عصاره مایع رویی کشت، ابتدا سوسپانسیون مخمری سانتریفیوژ و مایع رویی کشت جدا و فیلتر شد. عصاره گیری با اتیل استات برای سه ساعت انجام شد. برای تهیه لیزات، رسوب به دست آمده از مرحله قبل را شستشو داده تا رسوب سانتریفیوژ تبدیل به لیز سلولی شده و با استفاده از فیلتر استریل شود. مایع رویی پس از جداسازی، به رسوب آب مقطر استریل اضافه شد و لیز سلولی با استفاده از سونیکاتور انجام گرفت. مایع به دست آمده از سانتریفیوژ و مایع رویی آن فیلتر شد. سپس مقدار MIC و MBC آن به روش میکرو دایلیوشن، طبق دستورالعمل CLSI تعیین شد. دامنه غلظت بررسی شده μ g/ml8192-16 بود. یافته ها: MIC و MBC عصاره مایع رویی کشت در هر دو پاتوتایپ ETEC و EHEC به ترتیب برابر با μ g/ml 4096 و μ g/ml 8192 به دست آمد. لیزات در هیچ یک از غلظت های به کاررفته، اثر مهارکنندگی بر دو باکتری نشان نداد. نتیجه گیری: مایع رویی کشت بر رشد سویه های ETEC و EHEC اثر مهارکنندگی داشت، اما لیزات سلولی فاقد چنین تاثیری بود. به عبارتی مواد ضدمیکروبی می تواند فقط در ترشحات سلولی وجود داشته باشد و احتمالا لیزات سلولی به دلیل غنی بودن از مواد مغذی لازم برای رشد باکتری و نداشتن ترکیبات ضدمیکروبی چنین تاثیر مهاری را نشان نمی دهد.

زمینه و هدف: انتقال باکتری های بیماری زا از حیوان به انسان به صورت مستقیم و یا از طریق مصرف گوشت و شیر و یا فراورده های آنها امکان پذیر است. هدف از انجام این مطالعه، شناسایی و تشخیص اشریشیاکلی انتروهموراژیک در شیر گاوهای شهرستان بروجرد با روش مولکولی بوده است. روش بررسی: در یک مطالعه ی توصیفی و مقطعی، تعداد 150 نمونه شیر در مدت 4 ماه از ابتدای آبان ماه 1395 تا پایان بهمن ماه همان سال از گاوداری های موجود در شهرستان بروجرد و حومه نمونه برداری شد. نمونه های شیر پس از انجام مراحل غنی سازی، کشت و آزمون های بیوشیمیایی بر روی EMBآگار و تست های افتراقی IMVIC، و کشت خطی بر روی محیط سوربیتول مک کانکی آگار، جهت شناسایی جدایه های سوربیتول منفی، و تاییدشان توسط تست سرولوژی و شناسایی ژن eaeA به وسیله تست PCR بررسی گردیدند. یافته ها: از مجموع 31 ایزوله اشریشیاکلی جداشده، تعداد 6 ایزوله به عنوان سوربیتول منفی جداسازی شد(19/4%). از مجموع 6 ایزوله، تعداد 5 ایزوله(16/1%) بر روی محیط کروم آگار از نظر فعالیت بتاگالاکتوزیدازی منفی (MUG-) شناخته شدند. هر 5 ایزوله در تست سرولوژیک با آنتی سرم O157: H7 تایید گردید و در بررسی مولکولی صورت گرفته دارای ژن eaeA بودند. نتیجه گیری: شیوع 16/1% اشریشیاکلی انتروهموراژیک در شیرخام به عنوان یکی از عوامل ایجاد اسهال در جامعه می تواند از اهمیت زیادی برخوردار باشد. لذا طغیان های ناشی از مصرف این ماده غذایی در مناطقی از کشور که به لحاظ سنتی هنوز مصرف شیرخام را در سبدغذایی قرار می دهند، می تواند نتایج باارزشی در جهت پیشگیری از موارد بیماری های اسهالی به دست آورد.

زمینه و هدف: شایع ترین سویه اشریشیاکلی انتروهموراژیک، سروتیپ O157: H7 است که از مهم ترین پاتوژن های روده ای محسوب شده و عوارضی مانند کولیت هموراژیک، سندرم اورمی همولیتیک و نارسایی حاد کلیوی را ایجاد می کنند. این مطالعه به منظور ارزیابی اشریشیاکلی انتروهموراژیک ایجاد کننده طغیان های ناشی از بیماری های منتقله از غذا به روش مولکولی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 189 نمونه اسهال از 50 طغیان ارسال شده از مراکز بهداشتی درمانی برخی شهرستان های ایران طی فروردین لغایت شهریور 1397 انجام شد. همه جدایه های مشکوک از نظر تست های بیوشیمیایی مورد آزمایش قرار گرفتند. هویت جدایه ها به روش مولکولی PCR تایید گردید و با آزمون های حساسیت ضدمیکروبی ارزیابی شدند. یافته ها: از 189 نمونه سوآپ مدفوع مورد مطالعه، 98 جدایه اشریشیاکلی بر اساس تست های فنوتیپی جداسازی گردید. بیشترین میزان طغیان در فصل تابستان رخ داده بود و میزان فراوانی پاتوتایپ اشریشیاکلی انتروهموراژیک 24 جدایه (24. 5%) بود که 4 درصد آن non O157H7 تعیین شد. بیشترین مبتلایان بین سنین 1 تا 12 ساله بودند و بیشترین میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های کوتریموکسازول و کلرامفنیکل به ترتیب با فراوانی 80 درصد و 79 درصد مشاهده گردید. نتیجه گیری: در این مطالعه بر اساس مقایسه با مطالعات قبلی افزایش اشریشیاکلی انتروهموراژیک و همچنین افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیک های خانواده کلرامفنیکل و کوتریموکسازول و کارباپنم ها مشاهده شد. افزایش مقاومت به آنتی بیوتیک های ایمی پنم و مروپنم درمان سویه های مقاوم به بتالاکتامازها را با مشکل مواجه می کند.

مقدمه: به دلیل مقاومت روزافزون باکتری های بیماریزا به آنتی بیوتیک های جدید محققین در پی یافتن مواد ضدمیکروبی با منشا گیاهی به عنوان جایگزین آنتی بیوتیکهای غیر موثر هستند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی خواص ضدباکتریایی عصاره آبی و الکلی گیاه آویشن شیرازی بر روی سویه های بالینی و استاندارد اشریشیاکلی انتروهموراژیک می باشد.مواد و روش ها: برگ های جوان گیاه پس از خشک شدن به طور جداگانه به میزان 10 گرم در دسی لیتر به اتانول 85 درجه و آب مقطر اضافه شده، سپس عصاره ها به روش تقطیر در خلا استخراج شدند. خواص ضدباکتریایی عصاره ها ابتدا به روش رقت در لوله تعیین و سپس وزن خشک عصاره ها در هر میلی لیتر محاسبه و حداقل غلظت مهارکنندگی و کشندگی آنها بدست آمد. معادل این غلظت ها به چاهک های حفر شده در محیط مولر- هینتون آگار اضافه و میانگین قطر هاله های عدم رشد برای عصاره ها و سویه ها مقایسه گردید. به منظور شناسایی مواد موثره ضدباکتریایی در عصاره های آبی و الکلی از روش کروماتوگرافی با صفحه نازک استفاده گردید.یافته ها: غلظت های معینی از عصاره الکلی دارای خواص ضدباکتریایی قابل توجهی بود. درغلظت 0.78 میلی گرم در میلی لیتر دارای اثر مهاری و اثر کشندگی بر روی هر سه سویه بود و از این نظر سویه ها با هم تفاوتی نداشتند. همچنین تاثیر عصاره با کم شدن غلظت آن در چاهک ها کم می شد. این در حالی بود که عصاره آبی در هیچکدام از غلظت ها بر روی سویه های استاندارد و بالینی موثر نبود.نتیجه گیری: عصاره الکلی آویشن شیرازی دارای اثرات چشمگیری بر روی سویه های اشریشیاکلی انتروهموراژیک می باشد ولی معرفی آن به عنوان یک ترکیب ضدباکتریایی نیاز به تحقیقات وسیع تری دارد.

زمینه و اهداف: بیماری های اسهالی در همه گروه های سنی و در تمام مناطق جغرافیایی جهان اتفاق می افتد. عوامل باکتریایی حدود %24 از اسهال ها را ایجاد می کنند و بیش از %70 مرگ و میر کودکان زیر 5 سال در اثر بیماری های اسهالی است. اسهال ناشی از اشریشیا کلی O157 که از نوع انتروهموراژیک می باشد بیماری نوظهوری است که علاوه بر اسهال، حدود %2-7 از این بیماران دچار سندرم اورمی همولیتیک (haemolytic uremic syndrome, HUS)  یا نارسایی حاد کلیوی می شوند. هدف از انجام این مطالعه تعیین فراوانی پاتوژن های روده ای اعم از باکتریایی و انگلی با تاکید بیشتر به تعیین فراوانی اشریشیاکلی های انتروهموراژیک، بویژه اشریشیاکلی O157  در مراجعین مبتلا به اسهال در مراکز درمانی تبریز بود.روش بررسی: تعداد 1020 نمونه مدفوع جمع آوری شده از بیماران مبتلا به اسهال حاد که به مراکز آموزشی و درمانی امام خمینی و کودکان شهر تبریز مراجعه نمودند، مورد آزمایش قرار گرفتند. نمونه های مدفوع اخذ شده از بیماران با تهیه لام های مرطوب با استفاده از سرم فیزیولوژی و لوگل از نظر وجود لکوسیت، اریتروسیت، تخم، تروفوزوئیت و کیست انگل های رایج بررسی شده و جهت مطالعه باکتریولوژیک از محیط های کشت افتراقی و انتخابی استفاده شد. برای تعیین هویت باکتری های جدا شده از روش های بیوشیمیایی و سرولوژیک استفاده گردید. اشریشیاکلی های جدا شده با آنتی سرم های اختصاصی تعیین تیپ شدند. ایزوله های اشریشیاکلی با روش استاندارد دیسک آگار دیفیوژن در مقابل آنتی بیوتیک های رایج در درمان تعیین حساسیت شدند.یافته ها: انگل های تک یاخته ای انتاموبا هیستولیتیکا با 91 مورد (%8.9) و ژیاردیا لامبلیا با 51 مورد (%5) شناسایی شدند. باکتـری های بیماریزای روده ای 6 سویه (%0.58) اشریشیـاکلی O157،15 سویـه (%1.47) اشریشیـاکلی O111،13  سویه (%1.27) اشریشیاکلی O26،35  سویه (%3.4) کمپیلوباکترژژونی، 177 سویه (%17.3) سالمونلا و 97 سویه (%9.5) شیگلا ایزوله شد. کلیه سویه های اشریشیاکلی انتروهموراژیک جدا شده متعلق به گروه سنی کودکان زیر 5 سال و از مرکز آموزشی و درمانی کودکان تبریز بدست آمدند. بر اساس اطلاعات موجود در پرونده های بیماران و آزمایش های انجام شده در هیچ یک از بیمارانی که اشریشیاکلی انتروهموراژیک ایزوله گردید علایمی از آنمی یا بیماری کلیوی بدست نیامد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشانگر حضور سویه های اشریشیاکلیO157  در کودکان شهر تبریز بوده و برنامه ریزی برای تعیین هویت این دسته از باکتری های مهم پزشکی در آزمایشگاه های روتین توصیه می گردد و نیز لازم است مطالعات گسترده تر انجام شده و برنامه ریزی لازم جهت ایجاد سیستم های پیشگیری و کنترل در این زمینه انجام گردد.

مقدمه: اشریشیاکلی انتروتوکسیژنیک عامل اسهال های باکتریایی که منجر به مرگ و میر سالانه صدها هزار کودک می شود. اشیرشیا کلی O157: H7، شایعترین سوش اشریشیاکلی انتروهموراژیک است. تولید یک واکسن ترکیبی موثر برای اشریشیاکلی انتروهموراژیک و اشریشیاکلی انتروتوکسیژنیک بسیار حایز اهمیت است. مواد و روش ها: در این مطالعه تکثیر و همسانه سازی ژن sicl، بعنوان یک DNA واکسن صورت گرفت. ترادف ژنهای کد کننده آنتی ژن از بانک ژنی ارزیابی و اپی توپهای آنها به منظور طراحی پرایمر برای ژن کایمری سنتتیک (تهیه شده از گروه امانی) بررسی شد و تکثیر آن از طریق PCR صورت گرفت، زیر همسانه سازی ژن کایمریک چند قسمتی در وکتور بیانی یوکاریوتیک به منظور ساخت DNA واکسن انجام شد و در آخر پروتیین با روش کروماتوگرافی نیکل تخلیص و با وسترن بلات ارزیابی شد. نتایج: نتایج ایمونوبلات بیان پروتیین کایمریک SICL به شکل ذرات نامحلول 12 ساعت پس از القا نمایانگر وجود یک باند 76 کیلو دالتونی است. تخلیص پروتیین نوترکیب با استفاده از ترادف هیستیدینی داخل ژن وتایید پروتیین تخلیص شده با آنتی بادی اختصاصی پروتیین نوترکیب، صحت بیان پروتیین را نشان داد. بحث و نتیجه گیری: مطالعات بیان و تخلیص پروتیین و ارزیابی آن با وسترن بلات، نشان دهنده بیان پروتیین در میزبان است.

اشریشیاکلی انتروهموراژیک (EHEC) به سروتیپ های مختلف O تعلق داشته و با سندرم های اورمی همولیتیک (HUS) و کولیت هموراژیک (HC) ارتباط دارد. به منظور جداسازی اشریشیاکلی انتروهموراژیک و سنجش وروتوکسین (VT)؛1557 نمونه مدفوع جمع آوری گردید. برای جداسازی اولیه EHEC از محیط سوربیتول مکانکی آگار و برای تشخیص قطعی از تست های بیوشیمیایی استفاده گردید. برای استخراج وروتوکسین از روش کارمالی با استفاده از پلی میکسین B و برای سنجش وروتوکسین از سلول Vero استفاده گردید. در طی این مطالعه از 1557 نمونه مدفوع 26 مورد اشریشیاکلی انتروهموراژیک جدا گردید و هر 26 ایزوله بر روی سلولها Vero اثرات سیتوپاتیک نشان دادند. اختلاف معنی داری بین میزان جداسازی EHEC و اسهال در نواحی روستایی مشاهده نشد و اکثر افرادی که حامل EHEC بودند افراد سالم و بدون علامت اسهالی بودند اما در نواحی شهری این اختلاف معنی دار بود (P=0.001). در سنجش نوع وروتوکسین از 26 ایزوله جدا شده در 18 ایزوله (69.2%) وروتوکسین شماره 1 (VT1) در 7 ایزوله (26.9%) وروتوکسین شماره 2 (VT2) و در یک ایزوله (3.9%) هر دو نوع وروتوکسین مشاهده گردید. در آزمون گروه بندی سرمی در میان 26 ایزوله یک مورد (3.9%) با آنتی سرم H7:157 واکنش اگلوتیناسیون مشاهده گردید و نتایج این مطالعه نشان می دهد که EHEC در ایلام شایع بوده و اکثر سویه ها تولید کننده وروتوکسین شماره 1 هستند، همچنین سروتیپ H7:157 از نظر اپیدمیولوژی شایع ترین سروتیپ نیست.

مقدمه: اشریشیا کلی O157:H7 یکی از عوامل اصلی ایجاد کننده بیماری های منتقل شونده به وسیله مواد غذایی در انسان است که بیماری هایی مانند کولیت هموراژیک و سندرم اورمی همولیتیک را ایجاد می کند. به دلیل انتقال این باکتری از طریق مواد غذایی به ویژه همبرگر به آن باکتری همبرگر می گویند. هدف از این پژوهش، جداسازی و شناسایی مارکر های بیماری زای سویه های اشریشیاکلی O157:H7 از نمونه های همبرگر در شهرستان شیراز بود.روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی و توصیفی بر روی 320 نمونه همبرگر جمع آوری شده از چهار منطقه شیراز انجام شد. نمونه ها پس از غنی سازی در محیط TSB واجد نووبیوسین در دمای 37 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفتند. سپس از محیط CT-SMAC و VRBA به منظور بررسی تخمیر سوربیتول و لاکتوز و از محیط کروموآگار برای بررسی فعالیت بتاگلوکورونیدازی باکتری های جدا شده استفاده شد. با استفاده از آنتی سرم اختصاصی، وجود باکتری اشریشیاکلی O157 تایید گردید. در نهایت وجود ژن های بیماری زا با استفاده از Multiplex PCR و مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها با روش دیسک دیفیوژن بررسی شد.یافته ها: از مجموع نمونه های مورد بررسی 259 باکتری سوربیتول منفی (80.93 درصد) جداسازی گردید که از این تعداد 227 باکتری (87.64 درصد) توانایی تخمیر لاکتوز را داشتند. سپس به کمک روش های بیوشیمیایی 192 نمونه (84.58 درصد) به عنوان اشریشیا کلی شناسایی شدند. همچنین میزان جداسازی اشریشیا کلی MUG منفی (50 درصد) و اشریشیا کلی O157 (50 درصد) بود. با ارزیابی مارکر های بیماری زایی، در 3 نمونه ژن های 1stx و eae، در یک نمونه ژن های 1stx، eae و 2stx و در یک نمونه تنها ژن hly شناسایی شد. تمامی سویه های جدا شده به اکثر آنتی بیوتیک ها مقاوم بودند.نتیجه گیری: به دلیل شدت بیماری زایی این باکتری و انتقال آن توسط مواد غذایی خام به ویژه همبرگر، انجام مطالعات بیشتر بر روی سایر مواد غذایی گوشتی پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: سویه های انتروهموراژیک اشریشیاکلی یکی از مهم ترین پاتوژن های روده ای ایجاد کننده بیماری های منتقل شونده به وسیله مواد غذایی در انسان محسوب می شوند. هدف از این پژوهش، ارزیابی شیوع اسهال ناشی از این باکتری و بررسی منابع آلودگی و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های جداسازی شده از کودکان زیر 5 سال در شهرستان مرودشت بود. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی نمونه مدفوع کودکان زیر 5 سال شهرستان مرودشت طی یک سال (1386-1385) جمع آوری و پس از غنی سازی در محیط کشت های اختصاصی و ارزیابی تخمیر سوربیتول و فعالیت بتاگلوکورونیدازی تست(MUG)، با کمک آنتی سرم اختصاصی، سویه های انتروهموراژیک O157:H7 تعیین هویت گردید. ژن های بیماری زای وروتوکسین، اینتیمین و همولیزین با استفاده از روش Multiplex PCR و مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها با روش دیسک دیفیوژن مورد ارزیابی قرار گرفت. آلودگی احتمالی تمامی کودکان با آب، مواد غذایی و تماس با حیوانات نیز بررسی شد.یافته ها: از 615 نمونه مورد بررسی، 89 کلنی سوربیتول منفی جداسازی گردید که 7 سویه O157 14/1) درصد) با آنتی سرم  اختصاصی تایید شد. تنها در یکی از سویه های جدا شده، ژن های stx1 و eaeA 16/0) درصد) مشاهده گردید. تمامی باکتری های جداسازی شده به آنتی بیوتیک های پنی سیلین، آمپی سیلین و اریترومایسین مقاومت داشتند. بین جداسازی سویه های انتروهموراژیک اشریشیاکلی و فصول مختلف سال ارتباط معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: پایش بیمارستانی به منظور برآورد شیوع سویه های انتروهموراژیک در مراکز درمانی در تمامی کودکان زیر 5 سال مبتلا به گاستروانتریت حاد و ارزیابی اتیولوژیکی و ژنوتایپینگ باکتری در سایر مناطق کشور پیشنهاد می گردد.